սեպուհ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɛˈpuh]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սեպուհ
վանկեր՝ սե•պուհ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն vispuhr, այլև ավեստերեն vīsō-puθra-:
Գոյական
- (պատմ․) նախարարական տոհմից սերած իշխան Հին Հայաստանում
- ընդհանրապես՝ ազնվակաան ծագում ունեցող անձ, ազատ
Ածական
- սեպուհներից կազմված՝ բաղկացած ◆ Սեպուհ գունդ։
- (փխբ․) առաջին, առաջնակարգ գերադաս ◆ Սեպուհ պարտք։ ◆ Սեպուհ դեսպան։
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- (պատմ․) հոռի, մատրան
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | սեպուհ(ը) | սեպուհներ(ը) |
| Սեռ. | սեպուհի | սեպուհների |
| Տր. | սեպուհին | սեպուհներին |
| Հայց. | սեպուհի(ն) | սեպուհների(ն) |
| Բաց. | սեպուհից | սեպուհներից |
| Գործ. | սեպուհով | սեպուհներով |
| Ներգ. | (սեպուհում) | (սեպուհներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։