Հայերեն

ՄՀԱ՝ [stujɡ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ստոյգ

վանկեր՝ (ը)ս•տույգ

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ թերև *steuwa-` *es- «լինել» արմատից. հմմտ. ռուսերեն истый, истовый «իսկական, ստույգ»։

Ածական

ճշգրիտ, ճիշտ, ճշմարիտ, այնպիսին, որ համապատասխանում է սահմանված՝ հաստատված՝ նախատեսված պահանջին՝ տվյալին ◆ Ստույգ աշխատանք՝ շարժումներ՝ հաջորդականություն։
ճշմարիտ, իրականության՝ իրականին համապատասխանող, ոչ մտացածին ◆ Ստույգ իրողություն՝ դեպք։ ◆ Եվ ոչ ոք նրանց մասին ստույգ բան չգիտեր։ (Ակսել Բակունց)
հավաստի, կասկած չհարուցող, աղավաղումներ ու հավելումներ կամ պակասեցումներ չունեցող ◆ Ստույգ պատմություն՝ խոսք՝ լուր։ ◆ Որդու հիվանդության պատճառների վերաբերությամբ դեռ ստույգ տեղեկություններ չուներ նա։ (Րաֆֆի)
ստուգման միջոցով հաստատված՝ ճշգրտված՝ վավերացված ◆ Ստույգ թվեր՝ տվյալներ՝ հաշվարկում։
որոշակի նախապայմանների՝ նախադրյալների համապատասխանող, իրական տվյալների վրա հիմնված ◆ Ստույգ պլանավորում՝ նախագծում՝ նախահաշիվ։
իսկական, ոչ կեղծ ◆ Ստույգ փաստաթուղթ՝ վկայական։
բնագրին՝ նախօրինակին՝ սկզբնաղբյուրին համապատասխան ◆ Ստույգ թարգմանություն՝ տպագրություն՝ ընդօրինակում։
որոշակի, ոչ երկդիմի ◆ Ստույգ պատասխան։
չխարդախված, ուղիղ գործող ◆ Ստույգ կշեռք։

Մակբայ

ստույգ կերպով, ճշմարտությամբ, ճշտորեն, ճշմարտապես ◆ Սոսկալին այդ անհայտությունն էր, որովհետև եթե ստույգ իմացվեր, որ նա այլևս չկա, լաց կլիներ և տարիների հետ կհալվեր մորմոքը։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ

ճիշտ, ճշգրիտ, ճշմարիտ, ճշմարտապատում, ճշգրտապատում
ճշմարիտ, իրական
հավաստի, աներկբայելի, անկասկածելի, վավերական, հաստատ
իսկական
բուն, հարազատ, անխարդախ
որոշակի

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ստուգել ստուգաբան ստուգաբանություն ստուգարք ստույգություն ստուգություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ exact, precise, true, real, indubitable, evident գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ верный (ru) ‎(vernyj), точный (ru) ‎(točnyj), достоверный (ru) ‎(dostovernyj), доподлинный (ru) ‎(dopodlinnyj), верно (ru) ‎(verno), точно (ru) ‎(točno), достоверно (ru) ‎(dostoverno), доподлинно (ru) ‎(dopodlinno) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։