վայրենանալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վայ•րե•նա•նալ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. վայրենի դառնալ, վայրենական հատկություններ ձեռք բերել, մարդկանցից հեռու ապրելով վայրենու բնույթ ստանալ ◆ Որ են շունն էլ չոլերը գցես… կվայրենանա: Հովհաննես Թումանյան
  2. մշակությամբ ձեռք բերած ընտիր հատկությունները կորցնել ◆ (Բարդիները և չինարները) անտերությունից վերացել են։ (Ակսել Բակունց)
  3. անմշակ մնալով խոպանանալ ◆ Հողը լավն էր, բայց դժվարությամբ էր մշակվում, վայրենացել էր։ (Մարտիրոս Վեսպեր)
  4. (փխբ․) վայրենու կերպարանք ստանալ, հարդարանքը՝ տեսքը անկարգ լինել, իրեն չհետևելով՝ չհարդարելով անկարգ տեսք ստանալ ◆ Եղբայր դեռ շատ կվայրենանաս սարերի գլխին։ (Ժիրայր Ավետիսյան)
  5. (փխբ․) գազանանալ, գազանաբար դառնալ, վայրագանալ, դաժանանալ ◆ Աճել են խռիվ ու վայրենացնել, ինչպես արնահամ ոսոխը հայի։ (Գուրգեն Բորյան)
  6. (փխբ․) կատաղել, մոլեգնել ◆ Վայրենացել է տարերքը։

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. վայրենանալ, ընդվայրանալ
  2. տե՛ս խոպանանալ
  3. տե՛ս գազանանալ
  4. տե՛ս կատաղել, մոլեգնել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]