վանդալ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vɑnˈdɑl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վան•դալ 

Ստուգաբանություն

< вандалы < լատ. Landali < գերմ. Vandalen

Գոյական

1. (փխբ․) բարբարոս, վայրենաբարո մարդ, գազան
2. (փխբ․) տգետ` հետամնաց մարդ
3. տե'ս վանդալներ

Հոմանիշներ

1. տե'ս բարբարոս, վայրենի

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։