Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վարար

վանկեր՝ վա•րար

վարար1

Ծագումն անհայտ է։ Պարզ չէ, թե որևէ կապ ունի արդյոք հնդեվրոպական *(a)uer- «հոսել» արմատի հետ։

հորդ, հորդաջուր, առատաջուր, հորդառատ, ողողուն, վարարուն, վարարեղ, ուղխ (հնց․), (գվռ․) ելուն, ելման, (ջրով առատ)
տե՛ս բուռն, բորբոքուն

Բաղադրյալ բառեր
վարարակ վարարակն վարարահոսք վարարահուն վարարահունային վարարանալ վարարատուր վարարացնել վարարել վարարեղ վարարեցնել վարարեցվել վարարեցում վարարկ վարարվել վարարություն վարարում վարարուն գետավարար

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ бурный (ru) ‎(burnyj), бурливый (ru) ‎(burlivyj), разлившийся (ru) ‎(razlivšijsja), полый (ru) ‎(polyj), вздувшийся (ru) ‎(vzduvšijsja), многоводный (ru) ‎(mnogovodnyj), проливной (ru) ‎(prolivnoj), бурно (ru) ‎(burno), бурливо (ru) ‎(burlivo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Թերևս փոխաբերաբար կապված է նախորդ՝ «վարար» իմաստի հետ։

Բաղադրյալ բառեր
վարարել

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։