վերջույթ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վեր•ջույթ 

Գոյական

  1. մարմնի որևէ մասի կամ հյուսվածքի վերջնամասը՝ ծայրը ◆ Նյարդային վերջույթներ (կզմխս․)
  2. նույնն է՝ վերջավորություն
  3. տողերի կամ իրար հաջորդող նախադասությունների վերջում միատեսակ հնչյունախմբերի, հնչյունների կրկնությունը (էպիֆորա) (տղչփ․)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե'ս վերջավորություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։