վիրավոր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վիրաւոր

վանկեր՝ վի•րա•վոր 

Ածական

  1. վերք ստացած, ունեցող, վիրավորված
  2. վիրավորվելու ժամանակ ստացած (մարմնի մասերի մասին) ◆ Վիրավոր թև, ձեռք։
  3. վնասված, որևէ կարգի կտրվածք, կոտրվածք ունեցող, որևէ մասը փչացած (առարակների, բույսերի և այլնի մասին) ◆ Տանձենու վիրավոր ոստ։ (Վ. Բաբայան) (փխբ․)
  4. խոցված, մեծ վիշտ, ցավ ունեցող ◆ Վիրավոր սիրտ, հոգի։ (փխբ․)
  5. մեծ վիրավորանք ստացած, կրած, խորապես վիրավորված ◆ Եվ աղմկալի հարսանքի տանից դուրս եկավ Մոսին խիստ վիրավորված։ Հովհաննես Թումանյան (փխբ․)

Գոյական

  1. որևէ պատճառով վերք ստացած, վիրավորված (առավելապես պատերազմի դաշտում վիրավորված) մարդ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. զինահար (հնց․), խոցահար, խոցավոր
  2. տե´ս խոցված
  3. տե´ս վնասված

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]