տարվել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տարուել

վանկեր՝ տար•վել 

Բայ

  1. տանել բայի կրավորականն ու չեզոքը ◆ Եկան օրեր ու անցան ու ինձ ոչինչ չմնաց… Գարնան անուշ ծաղկանց պես, վարդերի պես հրահրուն, հողմով տարված հեռացան ու ինձ ոչինչ չմնաց։ (Վահան Տերյան)
  2. խաղի՝ գրազի մեջ տանուլ տալ ◆ Հիմա տեսա՞ր, որ տարված ես, - ասում է ծերունին դառնալով դեպի Փարիշանը… հիմա տուր գրավս։ (Րաֆֆի)
  3. որևէ բան տանուլ տալ` կորցնել, տանուլ տալ (հատկապես փող` թղթախաղի մեջ) ◆ - Տո ախմախ, փող ես տարվել, տուր էլի՜, փող չունեիր, ո՞ւր էին խաղում։ (Րաֆֆի)
  4. հրապուրվել, հափշտակվել, գրավվել ◆ Նայում եմ տարված, մոռացված, անթարթ։ Վազում են, վազում ջրերը անվերջ։ Եղիշե Չարենց
  5. կլանվել, անձնատուր լինել, ամբողջովին ենթարկվել, իրեն ամբողջովին նվիրել (որևէ բանի) ◆ Երբեմն այնպես էր տարվում այդ աշխատանքով, որ մոռանում էր թե դիվանատուն գնալու ժամը, թե առավոտյան հացը։ Ստեփան Զորյան ◆ Խոսակցությամբ տարված՝ նրանք չնկատեցին, թե ինչպես ժամանակն անցավ։ (Նար-Դոս) ◆ Հովը դեմքիս ցողեր ցանի, Հովից ծառերն օրորվեն, Տարվեմ խաղով ծիածանի կածաններում մոլորվեմ։ Հրաչյա Հովհաննիսյան
  6. (փխբ․) մղում ունենալ, մղվել

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. պարտվել, հաղթվել, տանուլ տալ
  2. հրապուրվել, հափշտակվել, գերվել, գայթակղվել, հմայվել, զմայլվել, թովվել, դյութվել, ուշքը գնալ, ուշքը գլխից(ը) գնալ, ուշքը երթալ
  3. կլանվել, զբաղվել, խելքը մի բանի տալ (մի բանի լինել), անձնատուր լինել
  4. մղվել, քշվել, հրվել

Աղբյուրներ[խմբագրել]