տարր

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tɑɾː]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տարր

վանկեր՝ տարր 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *der- «քերթել, ճեղքել» արմատից, որից նաև տեռել, տրամ. հմմտ. հին հնդկերեն dar- «բաժանել», ավեստերեն darodar- «ճեղքել», կիմրերեն darn «կտոր, մաս»։

Գոյական

1. ըստ հին հունական մատերիալիստ փիլիսոփաների՝ բոլոր երևույթների հիմքում ընկած, բնության հիմնական բաղկացուցիչ մասերից (կրակ, ջուր, օդ, հող) յուրաքանչյուրը
2. (քիմ․) պարզ նյութ, որը սովորական քիմիական միջոցներով չի տարրալուծվում և հանդիսանում է այլ բարդ նյութերի բաղկացուցիչ մասը
3. բաղադրիչ, որևէ բանի կազմող, բաղադրող բաղկացուցիչ մասերից յուրաքանչյուրը ◆ Տաղաչափության ամեն մի տարրն իր տեղն ու դերն ունի բանաստեղծական խոսքի մեջ։
4. որևէ բանի առանձին մաս՝ կողմ, որը նրան բնորոշ առանձնահատկություն է տալիս ◆ Հին հայկական ճարտարապետության տարրերը կառույցի ձևավորման մեջ։
5. հասարակական որևէ խավի՝ միջավայրի ներկայացուցիչներ ◆ Իշխող տարրը ուսանողությունն էր։ (Վահան Տերյան)
6. տարերք ◆ Տարրերուն աղաղակովը տրոփուն, սա իրիկունն ըլլայի ես։ (Միսաք Մեծարենց)
7. (փխբ․) մարդ, անձնավորություն (սովորաբար, բացասական գնահատականով) ◆ կասկածելի, բարոյալքված, հակահեղափոխական տարր
8. (հնց․) նախանյութ, հիմնանյութ, որից կազմված են երևույթները, առարկաները, կենդանի էակները ◆ Պարոններ, յուրաքանչյուր մարդ բաղկացած է երկու տարրից: (Շիրվանզադե)
9. զբաղմունք, սեռ, հասակ, դասակարգային պատկանելություն և նման բաներ ցույց տվող ածականների կապակցությամբ կազմում է համապատասխան իմաստով հավաքականներ
10. որևէ հոսանք, խմբավորում և այլն ներկայացնող մարդիկ Աջ տարրերը պետական հեղաշրջում են պատրաստում (Կ. Ռյուկման) (հոգն.)
11. տե′ս տարերք

Հոմանիշներ

1. նյութ, տարերք (պարզ նյութ, որ սովորական քիմիական միջոցներով չի տարրալուծվում)
2. տե′ս բաղադրիչ
3. տե′ս նախանյութ
4. տե′ս մարդ

Արտահայտություններ

1. քիմիական տարր

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	տարր(ը)	տարրեր(ը)
Սեռ.	տարրի	տարրերի
Տր.	տարրի(ն)	տարրերի(ն)
Հայց.	տարր(ը)	տարրեր(ը)
Բաց.	տարրից	տարրերից
Գործ.	տարրով	տարրերով
Ներգ.	տարրում	տարրերում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ element, flavor, flavour գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ элемент (ru) ‎(element), элементы (ru) ‎(elementy), компонент (ru) ‎(komponent) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ élément

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
• Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։
• Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։
• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։