Jump to content

մարդ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

«մարդ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով
Լ. դա Վինչի. «Վիտրուվյան մարդ»

Արտասանություն

ՄՀԱ: []

վանկեր՝ մարդ 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *mŗ-to-՝ *mer- «մեռնել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն márta-, միջին պարսկերեն, սողդերեն mart, պարսկերեն mard, հունարեն μορτός` «մարդ» (Հեսիոքոս), βροτός` «մահկանացու», լատիներեն mors, -tis, լիտվերեն mirtis «մահ»։

Գոյական

  1. մտածելու և խոսելու կարողությամբ՝ բանականությամբ և գիտակցությամբ օժտված և գործիքներ պատրաստող ու հասարակական աշխատանքի պրոցեսում դրանք գործադրող, դրանց օգնությամբ շրջապատող աշխարհի վրա ներգործող կենդանի էակ
  2. տղամարդ, այր
  3. չափահաս դարձած, արդյունքի հասած տղա
  4. կնոջ ամուսին
  5. բարոյական ու մտավոր բարձր հատկություններով օժտված անձնավորություն
  6. աշխատող ձեռք, բանավորական ուժ
  7. անձ, հոգի (որպես հաշվի միավոր)
  8. գործածվում է որպես որոշյալ դերանուն, ամեն մեկը, յուրաքանչյուրը նշանակությամբ
  9. իբրև անորոշ դերանուն, մեկը, որևէ մեկը, ոմն
  10. իբրև անորոշ դերանուն, առհասարակ մարդկային էակ, առանց որևէ առանձին անհատի նկատի ունենալու ◆ Մարդ չի իմանում, թե ինչ երեսով դուրս գա ժողովրդի մեջ Սերո Խանզադյան
  11. անձ, անձնավորություն որպես անհատ ◆ Դու այդ մարդով վաղուց ես հափշտակված (Նար-Դոս)
  12. որևէ հիմնարկություն, կազմակերպություն ներկայացուցիչ, որևէ անձնակազմի պատկանող անձ ◆ Քաղաքային վարչության և ոստիկանության կողմից մարդիկ էին եկել (Նար-Դոս)
  13. գործածվում է որպես կոչական բառ, խոսակցին դիմելու համար
Հոմանիշներ
[խմբագրել]
  1. մահկանացու, ադամորդի, ադամածին (հզվդ․), ադամածնունդ, մարմնավոր, երկրավոր, երկրածին, երկրաբնակ, հողածին, հողազգեստ, հողեղեն, եղծական (հնց․), եղծանելի, կանանցածին, դեմետրածին, մահավոր, մեռոտ, մեղաց որդի, մարդ արարած, հումկաթնակեր, լո
  2. այր, տղամարդ, այրամարդ
  3. ամուսին, էրիկ (արևմտհ․), էրիկմարդ
  4. ոմն մեկ (ը), ոք (գրբ.), ոքմին (բրբ․), օքմին
Արտահայտություններ
[խմբագրել]
  1. մարդը մարդակից չի ջոկում - տգետ է, բան չի հասկանում
  2. մարդ առնել - մարդու գնալ
  3. մարդ դառնալ
    1. բարոյական ու մտավոր դրական հատկություններ ձեռք բերել
    2. ուղղվել
  4. մարդու գնալ - ամուսնանալ (կնոջ մասին)
  5. մարդուն մեկը - ինչ որ մարդ (արևմտհ․)
  6. մարդ գլուխ - նույնն է մարդագլուխ
  7. մարդու տեղ դնել - մարդ համարել, չարհամարել, հաշվի առնել
  8. մարդու տալ - ամուսնացնել
  9. մարդ մնալ - մարդկային բարձր հատկությունները պահպանել

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։
  • Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։