տնային
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tnɑˈjin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ տ(ը)•նա•յին
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Ածական
- տանը վերաբերող հատուկ, տան ◆ տնային գործեր
- տանը կազմակերպվող՝ կատարվող ◆ տնային հավաքույթ
- տանը ապրող՝ պահվող, սենյակային ◆ տնային շնիկ՝ բույս
- տանը հանգելու՝ կրելու համար ◆ տնային զգեստ
- առանձին ընտանիքների՝ անհատների պատկանող, սեփական ◆ Աջ ու ձախ սլանում էյին տնային վարձու կառքեր։ (Շիրվանզադե)
- առանձին ընտանիքներում ծառայող, մասնավոր ◆ տնային դաստիարակ
- տնական, տանը պատրաստված ◆ տնային գործվածք
- ընատնի ◆ տնային կենդանի
- հայրենի, հորական, հարազատ ◆ Ժողոովուրդը բաժանվում էր տնային օջախից։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- տնական, առտնին
- սենյակային, բնակարանային
- ընտանեկանի
- տե՛ս ընտանի
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- տնային աշխատանք - տանը կատարելու համար աշակերտներին հանձնարարվող աշխատանք
- տնային արգելք՝ բանտարկություն՝ կալանք - մեկին իր տանը հսկողության տակ պահելը, մեկին իր տանը բանտարկելը
- տնային գիրք՝ գրքույկ
- տան բնակիչների գրանցման մատյան՝ գրքույկ
- (խսկց․) (կտկ․) մեկի ընտանիքի անդամների կազմը, ընտանիք
- տնային ծառայող - ուրիշի տանը վարձով գործ անող մարդ
- տնային կառավարչություն - տե՛ս բնակառավարչություն
- տնային տնտեսուհի - նույնն է՝ տնտեսուհի
- տնային փեսա - տե՛ս տնփեսա
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։