տոչորել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [tɔt͡ʃʰɔˈɾɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տոչորել

վանկեր՝ տո•չո•րել 

Կազմություն[խմբագրել]

Արմատ՝ տոչոր, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

  1. այրել, վառել, կիզել ◆ Կեսօրվա արևը տոչորում էր մարդուն։ ◆ Վաղ առավոտյան, երբ արեգակը դեռ չէր սկսել տոչորել, Աբդուլը վազեց իր բարի, քաղցրաբարո վարժապետի… մոտ։ (Րաֆֆի)
  2. չորացնել, խանձել ◆ Երաժշտը և տոթը տոչորել են արտերը։ ◆ Ցերեկվա տոթը այն աստիճան տոչորում է, ցամաքեցնում է հասունացած արտերը, որ հնձելու միջոցին հասկերից հատիկները թափվում են։ (Րաֆֆի)
  3. սաստիկ ծարավով տանջել, պապակեցնել ◆ Ծարավը տոչորում էր ճամփորդներին։
  4. (փխբ․) կարոտի՝ սիրո՝ որևէ ցանկության բուռն՝ այրող զգացումով տանջել, հանգիստ չտալ, տանջել ◆ Հայրենյաց կարոտն սիրտս է տոչորում: (Րաֆֆի) ◆ Լոկ փառասիրական հաշիվներ չէին, որ կտոչորեին յուր արյունը։ (Արփիար Արփիարյան)
  5. (հնց․) բուռն կարոտից՝ սիրուց՝ տարփանքից տանջվել՝ տառապել
  6. բորբոքել, կրակը արծարծել
  7. (փխբ․) ներքին տապով այրել, վառել ◆ Եվ քո թախիծը, դարձյալ քո սրտում, Մենակ քո անձը պիտի տոչորի: Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. այրել, վառել, կիզել
  2. տե՛ս խանձել, չորացնել
  3. պապակեցնել, ծարավեցնել
  4. տե՛ս տանջել, տվայտել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]