քերականություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kʰɛɾɑkɑnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ քերականութիւն

վանկեր՝ քե•րա•կա•նութ•յուն 

Գոյական

  1. լեզվի մեջ պատմականորեն կազմավորված և օբյեկտիվորեն գոյություն ունեցող, բառերի փոփոխությունների, նախադասությունների մեջ նրանց կապակցությունների և խոսքի կառուցման համար գործադրվող կանոնների ամբողջությունը
  2. նույնն է՝ քերականագիտություն
  3. որևէ լեզվի քերականական կառուցվացքի ուսումնասիրությունը ներկայացնող աշխատություն, գիրք
  4. (լեզվբ․) ուսմունք լեզվի քերականության կառուցվածքի և քերականական կարգերի մասին
  5. որևէ լեզվի քերականական կառուցվածքը
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  1. գրամարտկությւն(գրաբար), քերական, քերթողություն, քերթողություն, քերդություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։