օրինաչափ
Հայերեն
Ածական
- ՄՀԱ՝ [ɔɾinɑˈt͡ʃʰɑpʰ]
վանկեր՝ օ•րի•նա•չափ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
- օրինաչափության ներգործության ենթակա, ենթարկված, պատճառականորեն պայմանավորված
- օրինաչափություն ներկայացնող, հանդիսացող
- պատճառաբանված, հիմնավորված, ներքին էությամբ, բնույթով արդարացվող ◆ օրինաչափ եզրակացություն, գործողություն, վերաբերմունք (փխբ․)
- որևէ բանից ինքնին բխող, հետևող, անխուսափելի ◆ Ահա և ձեր անփութության օրինաչափ հետևանքը: (փխբ․)
- ընդհանուր ճանաչում, ընդունելություն գտած, սովորական դարձած, տարածված և ընդհանրացած ◆ Այդ կուրսում բացակայությունները օրինաչափ երևույթ են դարձել: (փխբ․)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
բնականոն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։