ֆոնեմա
Հայերեն
Գոյական
- ՄՀԱ՝ [fɔnɛˈmɑ]
վանկեր՝ ֆո•նե•մա
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
< фонема < հուն․ phōnema հնչյուն, ձայն
Գոյական
- հնչույթ՝ որևէ լեզվի (կամ բարբառների) խոսքային հնչյուն, որ դիտվում է իբրև բառերի կամ ձյութների իմաստների տարբերակման միջոց
Հոմանիշներ[խմբագրել]
տե՛ս հնչույթ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։