ծանծաղ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑnˈt͡sɑʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծանծաղ
վանկեր՝ ծան•ծաղ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Կրկնավոր կազմություն՝ անծանոթ *ծան (կամ *ծաղ) արմատից (հմմտ. դանդաղ)։
Ածական
- փոքր խորություն ունեցող, երես (ջրի մասին) ◆ Այնտեղ, ուր երեկ ծանծաղ էր (Արաքսը), այսօր բացվում է մի ահագին խորություն (Ր)։ ◆ Ծառի խլյակ մը ծանծաղ ջուրերուն մեջեն իր երկու թուխ դաստակները դուրս կցցեր (ՌԶ)։
- առհասարակ ոչ խոր, ոչ խորունկ ◆ Ծանծաղ բույն։ ◆ Ծանծաղ բույնդ եղել է հոր, խորունկ փոս (Ջ)։
- (փխբ․) մտավոր կարողություններով թույլ, ծանծաղամիտ ◆ Ծանծաղ մտավորական։
- (փխբ․) իմացական՝ ճանաչողական խորություն չունեցող, մակերեսային ◆ Ծանծաղ մտածողություն՝ մտքեր։ ◆ Որքան նեղ ու ծանծաղ է մարդու գիտակցությունը, նույնքան անմիջական է նրա կախումը միջավայրից (Գրքերից)։
- (փխբ․) թեթև, մակերեսային, ոչ խոր, ոչ ամուր, ոչ ուժգեն ◆ Ծանծաղ մտերմություն՝ ծանոթություն։ ◆ Ծանծաղ հուզում (ԼՇ)։ ◆ Մի քանի ծանծաղ մազեր կիսաբոլորակ ընկած մնացել էին՝ միայն նրա ծոծրակի վրա (Թարգմ.)։
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ծանծաղուտ, անխոր, (ժղ․)` երես, երեսիկ, երեսք, երեսունկ
- տե՛ս մակերեսային
- տե՛ս ծանծաղամիտ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։