Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ուխտել

վանկեր՝ ուխ•տել

Ստուգաբանություն

Արմատ՝ ուխտ, վերջածանց՝ -ել:

ուխտով որևէ բան ստանձնել, ուխտ անել, երդվել մի բան կատարելու ◆ Խաչի և ավետարանի վրա հանդիսավոր երդում տվեցին և ուխտեցին հավատարիմ մնալ հայրենիքի ազատության գործին: (Րաֆֆի)
որևէ ցանկության՝ փափագի կատարմանը ձգտելով՝ մի բան խոստանալ, որևէ բան խոստանալ իղձը ի կատար ածվելու համար (սովորաբար՝ սրբերին ուխտի գնալիս) ◆ Ծերունիները ուխտեցին, որ եթե արու զավակ ունենան՝ ուխտին նվիրեն: (Ստեփանոս Մալխասյանց)
(փխբ․) նվիրագործել, սրբազան պարտականություն՝ պարտավորություն դարձնել
վճռել, անխախտելի վճիռ ընդունել ◆ Միաբանները ուխտել են կողոպտելու թե՛ վանքը, թե՛ ուխտավորներին: (Վահրամ Փափազյան)
խնդրել, աղերսել ◆ Դուք, տիկին Թարլան, ուխտեցեք Աղքիլիսային մի բան Սալբիի համար: (Րաֆֆի)