աղոտ
Արտաքին տեսք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈʁɔt]
վանկեր՝ ա•ղոտ
աղոտ1
[խմբագրել]Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղօտ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բնիկ հնդեվրոպական՝ * sal- «կեղտագորշ» արմատից՝ -աւտ ածանցով. հմմտ. հին հնդկերեն sāra, sāla «գորշ», հին անգլերեն sōl «կեղտոտ, մթին», salu «պղտոր, աղոտ, կեղտագորշ», հին վերին գերմաներեն salo (* sal-u «պղտոր, աղոտ»», ռուսերեն соловый «դեղնավուն, դեղնավուն կարմիր, բաց աշխետ»։
Ածական
[խմբագրել]- անփայլ, ոչ պայծառ, սակավալույս ◆ Նայում էր դեպի յուր շուրջը տիրող մռայլը, որ լուսավորված էր լուսնի աղոտ լույսով։ (Րաֆֆի) ◆ Թող այդ լույսը լինի աղոտ, միայն մնա միշտ անշեջ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- թույլ, նվազ, նսեմ
- (փխբ․) ոչ պարզ, անորոշ, ոչ բացահայտ ◆ Մեկի պատկերի աղոտ ստվերագիծը մնաց նրա սրտում։ (Րաֆֆի) ◆ Հոն շարված էին իրարու մոտ… հիշատակներ՝ հիմա աղոտ: (Միսաք Մեծարենց) ◆ Ատոմը… աղոտ զգում էր, որ այդ ամրոցում արդեն լուրջ հակառակորդներ դուրս կգան իր դեմ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- ընդհանրապես թույլ չափով արտահայտվող, տկար
- պղտոր, անթափանցիկ (ապակու մասին)
- (փխբ․) մռայլ, ոչ պայծառ, անփայլ (հայացքի մասին)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- թույլ, նվազ, նսեմ, դժգույն, տմույն, տգույն, անպայծառ, ընդաղոտ
- աղոտափայլ, անփայլ, պղտոր
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]անփայլ, ոչ պայծառ | |
պղտոր, ոչ պարզ | |
աղոտ կերպով | |
աղոտ2
[խմբագրել]Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղոտ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Ածական
[խմբագրել]- վրան աղ քսված, թափված
- աղ պարունակող, աղուտ ◆ Հետևում ծխում էր Նյուշապուհը՝ իջնելով ավազուտ և աղոտ անապատը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- աղի, աղալի, աղալիր, աղալից, աղաշատ, (հնց․)՝ աղտաղտ, աղտաղտին, աղտաղտուկ, (ժղ․)՝ շոռ, ծրծում (չափազանց)
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։