բանել

Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [bɑˈnɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•նել 

Բայ

1. աշխատանք կատարել, աշխատել, գործով զբաղվել ◆ Օհոն պատասխանեց, թե վարպետը գնացել է գյուղ բանելու համար։ (Րաֆֆի) ◆ Մեր մարդը համ քեֆի միջին ա լավ, համ բանելու։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Անբանը հաց ուտելիս առողջ է, բանելիս՝ հիվանդ։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
2. Լոռի` գործողության, շարժման մեջ լինել ◆ Վերև մտիկ տամ, ճանճը բանում ա։ Հովհաննես Թումանյան
3. (խսկց․) գործողության, շարժման, ուժի մեջ լինել ◆ Վերև մտիկ տամ, ճանճը բանում է։ Հովհաննես Թումանյան
4. Սեբաստիա` (ժղ․) գործել, զորել, ներգործել, ազդել ◆ Ավագյանի թուրն իմ աներոջ վրա չի բանի։ (Նաիրի Զարյան) ◆ Ցավը ներսի դիս բանեցավ։ (Կարապետ Գաբիկյան)
5. Արարատյան, Ղարաբաղ` գործունեության մեջ լինել (մեխանիզմների մասին), պիտանի լինել
6. Արարատյան, Վան` գործել ◆ Ավագյանի թուրն իր աներոջ վրա չի բանի։ (Նաիրի Զարյան) ◆ Նա․․․ բանգետ մարդոց կհարցնե, թե զոր ու զորընդեղ մարդ, որ երկաթ ու կրակ չի բաներ վրան, ինչո՞վ կհաղթվի, ջանավար՝ գինիով։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
7. Խարբերդ, Նոր Նախիջևան, Պոլիս` ասեղնագործել, դրվագել ◆ Սերինան ձեռագործ մը կբաներ՝ գլուխը կախած։ Եր

Հոմանիշներ

1. տե՛ս աշխատել
2. գործել

Արտահայտություններ

1. ամբողջ օրը բանել
2. ջրաղացը բանում է
3. բախտը բանել
4. վերքը բանել

Բաղադրյալ բառեր
բանեցնել բանեցվել բանեցում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ работать, трудиться վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։