Հայերեն

Գոյական

վանկեր՝ բ(ը)•նա•կութ•յուն

բնակվելը
բնակելի դառձնելը
բնակավայր (հնց․)
բնակարան (հզվդ․)
բնակչություն (հնց․)
(միգ․) կոնկրետ վայրում որոշ ժամանակ ապրելը կամ ապրելու փաստը․ այն վայրը, որտեղ անձը փաստացի ապրում է՝ ի տարբերություն հիմնական բնակության վայրի
տե՛ս նաև սովորաբար բնակվելու վայրի երկիր, հիմնական բնակության վայր, սովորաբար բնակվելու վայր, բնակության թույլտվություն, կացության թույլտվություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ residence, domicile, settled գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ жительство (ru) ‎(žitelʹstvo), жилище (ru) ‎(žilišče), квартира (ru) ‎(kvartira) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։