Հայերեն

«դավաճան» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դաւաճան վանկեր՝ դա•վա•ճան

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *dab(a)čan. հմմտ. դավ և ճան։

յուրայինների դեմ գործող, թշնամու կողմը անցնող, դավաճանող ◆ Ահա այն սուրը, որ սպանեց դավաճան հորը, կսպանի և ուրացող մորը։ (Րաֆֆի)
մատնիչ
անհավատարիմ, ընկերական կամ ամուսնական հավատարմությունը խախտող՝ պղծող
(փխբ․) մարդու կամքին հակառակ արտահայտվող՝ դրսևորվող, մարդու ներքին ապրումները կամ մտքերը մատնող ◆ Ինչպե՞ս թաքցնել այդ դավաճան արցունքները։ (Սովետական գրականություն)
(փխբ․) որևէ բանի ամբողջությունը՝ կառուցվածքը՝ ներդաշնակությունը խախտող ◆ Կան դավաճան շեշտե՛ր, կան ռիթմե՛ր, կան բառե՛ր։ Եղիշե Չարենց
(փխբ․) դառնություն պարունակող, անախորժ ◆ Օրերն անցնում են, թախծի՛ր, բարեկա՛մ, տրված հուշերի դավաճան խաղին։ (Գևորգ Էմին)
(պաշտանվ․) նա, ով դավաճանություն է կատարում, մատնիչ

Բաղադրյալ բառեր
դավաճանաբար դավաճանական դավաճանել դավաճանորեն դավաճանություն դավաճանում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ traitor, betrayer գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ предатель (ru) ‎(predatelʹ), изменник (ru) ‎(izmennik) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։