եզերք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն


Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ե•զերք 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. ջրային տարածության եզր, ափ ◆ Ափերից դուրս գալով գետը հեղեղում էր եզերքը, քանդում էր թույլ կամուրջները։ (Ակսել Բակունց)
  2. որևէ բանի ծայրային կամ կողքային շերտը, եզրաշերտ, եզր
  3. ծայր, վերջ, սահման ◆ Խառնվեց աշախրհը իրար եզերքից եզերք: Եղիշե Չարենց
  4. զգեստի փեշ, քղանցք ◆ Նրա մի բռունցքի մեջ սեղմած էր վերմակի ծայրը, մյուսի մեջ շապիկի եզերքը: (Շիրվանզադե)
  5. (փխբ․) կողմ, շրջան ◆ Քամին դարմանը խլելով, տանում փռում էր կալի եզերքին: (Մուրացան) ◆ Կար և սպիտակ թերթ, որի եզերքը ծաղկագրել էր վանքի դիվանատան ծաղկարարը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Այդ եզերքների սոխակները համբավավոր էին ամբողջ Ռուսիայում։ (Հրաչյա Քոչար)
  6. (փխբ․) վայր, երկիր ◆ Մեր հայրենի եզերքում մենք պիտի հնարավորություն ունենանք ըստեղծելու մեր կուլտուրան։ Եղիշե Չարենց ◆ Հայրենի եզերքի քնարերգուն (Թումանյանի մասին)։ (Արսեն Տերտերյան)
  7. (լեզվբ․) տե՛ս վերջավորություն

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. եզր, ափ, եզերտ (հզվդ․)
  2. եզրաշերտ, եզր
  3. ծայր, վերջ, սահման
  4. տե՛ս քղանցք, փեշ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։