մակույկը՝ նավակը ջրի մեջ առաջ մղելու թի ◆ Վիզը նման էր մի մամռապատ կոճղի, իսկ թաթերը կարծես թիակներ լինեին։ (Ղազարոս Աղայան)◆ Ասլանը առեց թիակը նրանից և հմուտ ձեռքով սկսեց ինքը թիավարել։ (Րաֆֆի)
(կզմխս․) եռանկյունաձև լայն ու տափակ ոսկոր մեջքի վերին մասում
կոշիկ հագնելու համար գործիք
(բսբ․) նույնն է՝ թի◆ Մի֊մի բուռ հող ևս, և գերեզմանափորի թիակը բանեց։ Լևոն Միրիջանյան
(ժղ․) թիկունք ◆ Գնդակը թիակի տակն է մնացել, թոքերին է դիպել։ Հովհաննես Թումանյան
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։