ինքնակամ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•կամ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. (նորբ․) իր կամքով, առանց ուրիշի դրդման կամ ստիպման, հոժարակամ, կամավոր։ ◆ Ժողովուրդը առանց հրավերքի, ինքնակամ հետևեց նրան։
  2. ինքն իր կամքի տեր, ազատ, անձնիշխան։ ◆ Նա նայում էր որդու վրա ոչ թե իբրև մի ազատ, ինքնակամ անհատի վրա, այլ որպես մի հաջողակ միջոցի վրա, որով միայն ինքը պետք է փառավորվեր։ (Րաֆֆի)
  3. իր կամքը թելադրող, քմահաճ, կամակոր, կամապաշտ։ ◆ Բայց ես իմ հոր ժառանգն էի՝ ինքնասեր, հպարտ, ինքնակամ։ (Շիրվանզադե)
  4. կամայական

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս հոժարակամ, կամավոր
  2. տե՛ս ազատ, ազատակամ
  3. տե՛ս կամակոր, քմահաճ
  4. տե՛ս կամայական

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։