ինքնանպատակ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑnpɑˈtɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•ն(ը)•պա•տակ 

Ածական

1. այնպիսին, որ ինքն իր նպատակն է հանդիսանում և ոչ թե միջոց՝ որևէ բանի հասնելու համար, իրենից բացի որևէ այլ նպատակ չունեցող, որևէ նպատակի չձգտող՝ չծառայող ◆ Ինքնանպատակ հավաքույթներ՝ ժողովներ՝ ելույթներ։
2. (փխբ․) անիմաստ, անմիտ ◆ Ինքնանպատակ ժպիտ՝ հոխորտանք։

Հոմանիշներ

1. տե՛ս աննպատակ
2. տե՛ս անմիտ, անիմաստ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ինքնանպատակորեն ինքնանպատակություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ self-serving, end in itself գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ самоцель (ru) ‎(samocelʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Գոյական

1. ինքն իրենով սահմանափակվող նպատակ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։