խիտ
Jump to navigation
Jump to search
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χit]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խիտ
վանկեր՝ խիտ
- ԽԻՏ, Բաղեշ՝ Ալաշկերտ՝ մԵԿ․․․, մեկ։ Խիտ կը լա, խիտ կըսի (Սծ)։ 2․ տե՜ս ԽԸՏ։ Էնուր խիտ ուրախություն Էնիմ(Սծ)։
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *khid-` *(s)k(h)ai-d- «խփել, հրել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն khēda- «ճնշում, ծանր բեռ», khidáti «պոկում է, սեղմում է», այլև հայերեն խիստ (*t աճականով), խիթ, խթել, խէթ:
Ածական
- սերտ ու պիրկ կերպով իրար միացած բաղադրիչ մասերով կազմված, փոքրիկ ծավալի մեջ նյութի մեծ քանակություն պարունակող, հոծ
- իրար չափազանց մոտ գտնվող, սերտ, սեղմ ◆ Խիտ ծառեր: Խիտ շարքեր:
- իրար մոտ և բազմաքանակ միատեսակ միավորներ՝ առարկաներ պարունակող՝ ունեցող, թավ ◆ Խիտ անտառ:
- շատ թելերից ու սեղմորեն հյուսված ◆ Խիտ գործվածք:
Մակբայ
- խտությամբ, խիտ կերպով
- (փխբ․) մեծ քանակությամբ՝ չափով, մեծ պարունակությամբ՝ տարողությամբ ◆ Ակնթարթի մեջ խիտ ապրված մի կյանք:
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ԽԻՏ, Բաղեշ՝ Ալաշկերտ՝ մԵԿ․․․, մեկ։ Խիտ կը լա, խիտ կըսի Սծ։ 2․ տե՜ս ԽԸՏ։ Էնուր խիտ ուրախություն Էնիմ ՍՄ։
- հոծ
- սերտ, սեղմ, կուռ
- թավ, թավախիտ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։