◆ Միքայելը շտապով ծրարեց նամակները, կնքեց և վեր առնելով կամենում էր դուրս գալ։ (Րաֆֆի) ◆ Նա հանեց ճրագի վրա չորացած նամակներ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Նա, որպես սովորաբար ծրարում են նամակները արևելքում, մի երկայն գալարված թուղթ էր։ (Րաֆֆի) ◆ Վատ չեն հնարել՝ տոմսակը ծրարել ընկույզի կեղևի մեջ։ (Րաֆֆի) ◆ Այս խոսքերից հետո բոլոր ներկա եղողները մոտեցան մետաքսյա աղլուխների մեջ ծրարած սուրբ գրքին։ Բաբկ. ◆ Կաթնակապույտ մութն արդեն ծրարել էր Քաջարանը։ (Մկրտիչ Խերանյան) ◆ Վարդագույն նեղ վարտիքը ծրարել էր նրա ծնկները։ (Մկրտիչ Խերանյան) ◆ Լուսնյակի նուրբ շողերը լուսեղեն քողերի պես ծրարել էին նրա դեմքը։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Անոնք իրենց ծոցին մեջ գանձերն հողին ծրարած՝ կարծես լռիկ կը հեգնեն ձմեռն ու սովը վաղվան։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Մի ողջ տիեզերք էր ծարարում այդ հայացքը իր մեջ։ Թարգմ. ◆ Ու կռուփիդ մեջ ծրարելով՝ կամքի կաղնիդ կայծակյա, բարձրացիր դուն։ Սիամանթո ◆ Դարերից ի վեր ապրում էին այդտեղ հսկահասակ կաղնիներ, մայրիներ ու կաղամախիներ, որոնց կատարները ծրարում էին ամպերի մեջ։ (Մուրացան)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
