համբավ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑmˈbɑv]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ համբաւ վանկեր՝ համ•բավ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *ham-bav. bav-ի համար հմմտ. խոտանասակերեն pra-vā- «զրույց» (< հնդեվրոպական *bha «խոսել», հայերեն բա-մ։
Գոյական
- հռչակ, անուն, բարի անուն ◆ Հասմիկի գեղեցկության ու խելքի համբավը դուրս էր եկել Հացավանի շրջանից: (Նաիրի Զարյան) ◆ Այս փողոցն ունի նաև վատ համբավ: (Ակսել Բակունց)
- (հնց․) լուր, տեղեկատվություն ◆ Այդ համբավները խորին ուտախություն պաճառեցին նրա հպատակներին: (Րաֆֆի) ◆ Համբավը տարան կռվի դաշտ` Դավթին: (Ավետիք Իսահակյան)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]- համբավ ընկնել - լուր տարածվել
- համբավ առնել - լուր ստանալ ◆ Թվում էր, թե սև համբավ պիտի առնի: (Մկրտիչ Խերանյան)
- համբավ հանել - անուն հանել, հռչակվել ◆ Ամբողջ աշխարհում խորամանկ, խելոք հանել ես համբավ: (Ավետիք Իսահակյան)
- համբավ տալ - պատասխանել, պատասխան տալ ◆ Հա, էնպես է ինչպես որ էր, համբավ տվավ հովիվը ծեր: (Ավետիք Իսահակյան)
- համբավ ունենալ մեկի՝ մի բանի - համարվել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։