Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հնդեւրոպական

վանկեր՝ հ(ը)ն•դեվ•րո•պա•կան

Ստուգաբանություն

հնդեվրոպական ժողովուրդներ (հնց․)-պայմանական, գիտականորեն ոչ ստույգ անվանում հնդեվրոպական լեզուներով խոսող և խոսած ժողովուրդների
հնդեվրոպական լեզվաբանություն -նույնն է՝ հնդեվրոպաբանություն
հնդեվրոպական լեզու - նույնն է՝ հդեվրոպական նախալեզու
հնդեվրոպական լեզուներ - պայմանական գիտական անվանում ցեղակից լեզուների մի ընտանիքի, որի մեջ մտնում են հնդկական, իրանական, սլավոնական, գերմանական, ռոմանական, հունական, հայկական և այլ լեզուները
հդեվրոպական նախալեզու - հնդեվրոպական լեզուների համեմատությամբ վերականգնված նախալեզու

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ indo գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։