հնչյուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հնչիւն

վանկեր՝ հ(ը)նչ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գրաբարից։

Գոյական

  1. ձայն
  2. տևական կամ կրկնվող ձայնի առանձին տարրերը՝ հատվածները
  3. (լեզվբ․) մարդկային լեզվի անբաժանելի և նվազագույն հողաբաշխ տարր
  4. (սխ․) տե՛ս հնչուն
  5. (լեզվբ․) հնչյունական շղթայի որակապես անբաժանելի նյութական նվազագույն միավորները

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս ձայն
  2. (փխբ․) հնչույթ, ձայն (հնց․)
  3. ձայն, տառ հնչումն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։