հրեշտակ

Հայերեն

«հրեշտակ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

• ՄՀԱ՝ [hɾɛʃˈtɑk]

Հրեշտակներ

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հրեշտակ

վանկեր՝ հ(ը)·րեշ·տակ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն միջին պարսկերենից, հմմ՝ պարթև.՝ 𐫜𐫡𐫏𐫢𐫤𐫃‎ (fryštg /frēštag/, “առաքյալ; հրեշտակ”), պարս.՝ فرشته‎ (ferešte, “հրեշտակ”)։

Գոյական

1. գերբնական սուրհանդակ
2. շատ գեղեցիկ` չքնաղ էակ (փխբ․)
3. մաքրության` անարատության մարմնացում (փխբ․)
4. (կրոն․) հուդայականության, քրիստոնեության, իսլամի մեջ անմարմին էակներ, որոնք բնակվում են գերբնական «անտեսանելի աշխարհում», միջնորդներ աստծո և մարդկանց միջև

Հոմանիշներ

1. ավետակ, ավետաբեր, լրատու, լրաբեր, մարգարե, առաքյալ, անգեղոս, լուսաթռիչ, հրանյութ, հրանյութագո ◆ Հրեշտակների հետ խոսել
2. պատգամավոր, դեսպան, պատվիրակ
3. լրաբեր, համբավաբեր, սուրհանդակ, բանբեր, թղթատար, մունետիկ
4. բարի, հեզ, համեստ, հեզահամբույր, հրեշտակաբարո, հեզահոգի, հեզաբարո, հեզամիտ, հեզադեմ
5. սիրելի

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Յու․ Ա․ Բախնիկին, Մ․ Ս․ Բելենկի, Ա․ Վ․ Բելով և ուրիշ․։ Մ․ Պ․ Նովիկովի խմբ․, Աթեիստի գրպանի բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1983 — 308 էջ։

Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Հրեշտակ: