ոգել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [vɔˈɡɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ոգել

վանկեր՝ ո•գել 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *uoguh- (*ueguh-) «հանդիսավոր կերպով խոսել» արմատից. հմմտ. հայերեն գոգ-, հին հնդկերեն vāghát «աղոթավոր, ուխտավոր», լատիներեն voveō «ուխտել»։

Բայ

1. արտասանել
2. երգել, գովերգել, ներբողել
3. ոգեկոչել

Հոմանիշներ

1. տե՛ս արտասանել
2. տե՛ս ասել
3. տե՛ս գովերգել
4. տե՛ս ներբողել
5. տե՛ս ոգեկոչել

Արտահայտություններ

Խոնարհում

Անորոշ դերբայ ոգել Ենթակայական դերբայ ոգող Հարակատար դերբայ ոգած Համակատար դերբայ ոգելիս Անկատար դերբայ ոգում Վաղակատար դերբայ ոգել Ապակատար դերբայ ոգելու Ժխտական դերբայ ոգի անձ եզակի հոգնակի առաջին երկրորդ երրորդ առաջին երկրորդ երրորդ Սահմանական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Անկատար ներկա ոգում եմ ոգում ես ոգում է ոգում ենք ոգում եք ոգում են Անկատար անցյալ ոգում էի ոգում էիր ոգում էր ոգում էինք ոգում էիք ոգում էին Ապակատար ներկա ոգելու եմ ոգելու ես ոգելու է ոգելու ենք ոգելու եք ոգելու են Ապակատար անցյալ ոգելու էի ոգելու էիր ոգելու էր ոգելու էինք ոգելու էիք ոգելու էին Վաղակատար ներկա ոգել եմ ոգել ես ոգել է ոգել ենք ոգել եք ոգել են Վաղակատար անցյալ ոգել էի ոգել էիր ոգել էր ոգել էինք ոգել էիք ոգել էին Անցյալ կատարյալ ոգեցի ոգեցիր ոգեց ոգեցինք ոգեցիք ոգեցին Ըղձական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Ապառնի ոգեմ ոգես ոգի ոգենք ոգեք ոգեն Անցյալի ապառնի ոգեի ոգեիր ոգեր ոգեինք ոգեիք ոգեին Պայմանական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Ապառնի կոգեմ կոգես կոգի կոգենք կոգեք կոգեն Անցյալի ապառնի կոգեի կոգեիր կոգեր կոգեինք կոգեիք կոգեին Հարկադրական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Ապառնի պիտի ոգեմ պիտի ոգես պիտի ոգի պիտի ոգենք պիտի ոգեք պիտի ոգեն Անցյալի ապառնի պիտի ոգեի պիտի ոգեիր պիտի ոգեր պիտի ոգեինք պիտի ոգեիք պիտի ոգեին Հրամայական եղանակ դու դուք Ապառնի ոգի՛ր ոգե՛ք

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ произносить (ru) ‎(proiznositʹ), произнести (ru) ‎(proiznesti), петь (ru) ‎(petʹ), воспевать (ru) ‎(vospevatʹ), воспеть (ru) ‎(vospetʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։