երկրի տիրող դասակարգի (դասակարգերի) քաղաքական կազմակերպությունը՝ համապատասխան մարմիններով ու հաստատություններով , որի նպատակն է պաշտպանել գոյություն ունեցող կարգերը և ճնշել ուրիշ դասակարգերի դիմադրությունն ու պայքարը
այդպիսի կազմակերպություն ունեցող երկիր, տորություն
պետական կառավարման մարմինների ամբողջությունը
(փխբ․) տիրապետություն, իշխանություն, որևէ բանի բացարձակ գերակշռություն՝ գերիշխանություն ◆Վայող քարերի դաժան պետություն՝ Հայաստան աշխարհ։(Գևորգ Էմին)
(փխբ․) որևէ մարդու կամ մարդկանց որևէ խմբի բացարձակ տնօրինության ենթակա բնագավառ՝ վայր և այլն ◆Այդտեղ, կարելի է ասել, հովիվների բացարձակ պետությունն է։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
