սաստել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ սաս•տել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. նախատելով՝ խիստ խոսքերով՝ բարկանալով խրատել՝ կարգի հրավիրել ◆ Սիրտը ճչում էր, պահանջում, որ սաստի այդ հանդուգն տղային։ (Բ. Վերդյան)
  2. կարգի հրավիրել, հանգստացնել ◆ Ձեռքի շարժումով սաստեց ժողովրդին, և անախորժ բացականչությունները լռեցին։ (Մուրացան)
  3. առհասարակ՝ խրատել, վարվելակերպի՝ գործելակերպի և այլնի ուղղություն տալ ◆ Դիմացից սերունդներն են նայում, սաստում են, որ գնամ զգաստ։ Եղիշե Չարենց
  4. հայացքով՝ դեմքի արտահայտությամբ և այլնով զսպելու՝ հանդիմանելու և այլնի նշան անել ◆ Հայացքներով իրար սաստում էին։ (Նաիրի Զարյան)
  5. բարկանալ, զայրանալ, դժգոհություն՝ զայրույթ արտահայտել ◆ Նա սաստեց, շները լռեցին։ (Րաֆֆի)
  6. (փխբ․) սանձել, զսպել, կաշկանդել, նվաճել ◆ Որպես… մի գազան սաստած մեռնում է նա լուռ։ Եղիշե Չարենց
  7. (փխբ․) իրեն ենթարկել, իր տարերքին՝ ուժին և այլնին գերի դարձնել, տիրել, տիրապետել ◆ Քանի՜ դարեր (գետը)… իր ընթացքով արքայական սաստել (է) ամբողջը։ Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. նախատել, խրատել, լռեցնել, կարգի հրավիրել
  2. հանդիմանել, կշտամբել, (գվռ․)՝ քշպել, բշտել, լվալ, թոթվել, չեխել, չեխտալ
  3. տե՛ս սպառնալ
  4. տե՛ս արգելել
  5. տե՛ս հանգստացնել
  6. տե՛ս սանձել
  7. տե՛ս տիրել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]