սպասարկու
Արտաքին տեսք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [spɑsɑɾˈku]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ (ը)ս•պա•սար•կու
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- սպասարկող, սպասավորություն կատարող
- սպասավոր
- (փխբ․) օժանդակ, ոչ հիմնական, օժանդակ դեր կատարող
- (փխբ․) կամակատար, գործակալ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]- սպասարկու բառեր, (լեզվբ․) - լեզվի այն բառերը, որոնք զուրկ լինելով ինքնուրույն բառային իմաստից, արևտահայտում են քերականական իմաստներ և գործածվում են բառերի քերականական հարաբերություններն ու իմաստներն արտահայտելու համար (օրինակ՝ կապերը, շաղկապները և այլն)
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։