Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ փայ•լուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

փայլ ունեցող, փայլող
փայլ արձակող, շողեր՝ ցոլքեր՝ ճաճանչներ արձակող՝ տարածող
(փխբ․) շողշողուն, պսպղուն, պլպլուն
(փխբ․) պայծառ, վառ ◆ Փայլուն ծաղկունք։
(փխբ․) ուրախ, ուրախությունից պայծառացած, ուրախություն արտահայտող ◆ Անցնում են ուսանողները փայլուն դեմքերով։
(փխբ․) հիանալի, գերազանց, շատ հաջող, լավ ◆ Նա փայլուն կերպով ավարտեց համալսարանը և անմիջապես ընդունվեց ասպիրանտուրա։
(փխբ․) պարզ, ջինջ, հստակ ◆ Երկնքի փայլուն կապտության մեջ վառվում էին աստղերը։
(փխբ․) ավ, երջանիկ, ուրախալի ◆ Ապագան փայլուն ու հիանալի կերևար։
(փխբ․) ճառահեղ, փառավոր, հոյակապ ◆ Փայլուն հաղթանակ։
(փխբ․) բարձր, բարձրաստիճան ◆ Փայլուն տիտղոսներ։
(փխբ․) շքեղ, պերճ, ճոխ, հարուստ ◆ Փայլուն կահավորություն։
փայլ տված, ներկված լաք քսելով օծանելիքով փայլեցրած

շողշողուն, պսպղուն, պաղպաջուն, շողուն, ցոլուն, փայլկտուն, փայլփլուն, բոցկլտուն, լուսափայլ, ճաճանճափայլ, լուսաճաճանչ, բոցաճաճանչ, լուսապայծառ, ճաճանչագեղ, փայլածուն, փայլակուն, փայլոտ, փայլողական, շողազարդ, փողփողուն, փայլազարդ, փայլարձակ, փայլառատ, փայլացայտ, փայլատուն, (հզվդ․)՝ փաղփաղուն, փաղփունափայլ, նշուլազարդ, շողանշույլ, փայլկստավոր, փայլակնանշույլ, փայլակնապայծառ, բազմափայլ, հոգնափայլ, (գվռ․) պսպղան, պլպլան, պլսթրան, պլսթրուն, պսպղտուն, պեծկլտան, պեծկլտուն, պեծպեծ, պժղտուն, պժռտուն, պճլկան, պճլտուն, ճլպստուն, ճլպստան, ճլպտուն, ժխտուն, թրծան, շաղշաղ, սլվլիկ, փլփլան, փլփստան, փայլփստան, այլուն-փայլուն, փել-փել
վառվռուն, փարփառ
տե՛ս պայծառ
տե՛ս ուրախ
տե՛ս փառավոր
տե՛ս հաջող
տե՛ս խոստումնալից
պարզ, ջինջ, ականակիտ, հստակ
տե՛ս լավ
փառահեղ, հոյակապ
տե՛ս շքեղ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ bright, splendid, brilliant, glossy, shining գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։