Հայերեն

«բարեկամ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•րե•կամ

Ստուգաբանություն

(բրբ․) ազգական
մտերիմ ազգ
խնամիությամբ բարեկամացած մարդ
(հզվդ․) գործակից, դաշնակից ◆ Հայ նախարարներից շատերը ծածուկ բարեկամ էին նրան։ Դերենիկ Դեմիրճյան
մտերմական, սրտամոտ վերաբերմունք ունեցող
մի բանի ընտելացած, սիրահար, մի բանի հակում, սեր ունեցող ◆ գինու բարեկամ
կոչական բառ անծանոթին կամ հեգնաբար ծանոթին դիմելու ◆ Մոտ եկ, բարեկամ, — ասաց նրան Վարդանը։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Բարեկա՛մ, ճանապարհից մի՛ շեղվիր։
դիվագիտական լավ հարաբերության մեջ գտնվող
(հնց․) բարի կամեցող, բարյացակամ ◆ Ես բարեկամ եմ ձեր աշխարհաշեն ժողովրդին։ (Նաիրի Զարյան)
մոտիկ, հավատարիմ անձ, սրտակից ընկեր, մտերիմ ◆ Ահա կրկին գրում եմ քեզ, իմ լավ ընկեր, իմ բարեկամ։ Եղիշե Չարենց
(ռազմ․) բելգիական 5-լիցքանի վելդոգ

Բաղադրյալ բառեր
բարեկամաբար բարեկամազուրկ բարեկամանալ բարեկամապես բարեկամասեր բարեկամասիրություն բարեկամավարի բարկամացնել բարեկամեցություն բարեկամիկ բարեկամորեն բարեկամություն բարեկամուհի

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ friend գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ друг (ru) ‎(drug) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Տրունիկով Բ․, թարգմ․՝ Սերգեյ Ներսիսյան, Հրազենի ռազմագիտական հայերեն բառարան (Իրավունք), Երևան, 2009 — 189 էջ։