(պատմ․) հին հույների հետևակի մարտակարգ, որ կազմում էր խիստ շարք՝ կազմված մի քանի տողաններից ◆ Տեգերն իրենց պիրկ ձեռքին՝ փաղանգներուն կազմը կուռ արյունառուշտ ճեղքեցին։ (Դանիել Վարուժան)◆ Այդ ժողովուրդը այսօր անհանգիստ ու քնաթաթախ կռվեց անցյալում օրհասական կռվով՝ կուրծք տալով մակեդոնական փաղանգին: (Վահրամ Փափազյան)
(փխբ․) խումբ՝ հատկապես մեծ՝ անվանի մարդկանց, կաճառ ◆ Գիտակների փաղանգ։◆ Թումանյան, Սպենդիարյան, Մ. Սարյան… Այս ականավոր փաղանգի հետ էր և մեր անզուգական գրաֆիկ Հակոբ Կոջոյանը։ Ստեփան Զորյան◆ Այս հրաշալի փաղանգից մի քանիսն այնպիսի ուժի ստեղծագործողներ են, որոնց արժեքը, օտար հեղինակությունների իսկ վկայությամբ, չափվում է եվրոպական մեծությունների համեմատությամբ։ (Մամուլ)
(փխբ․) վտառ, երամ, ջոլիր, մեծ բազմություն ◆ Միջատների փաղանգ:
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։
