ամ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑm]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամ

վանկեր՝ ամ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ * sьmā-՝ * sem- «ամառ, տարի» արմատից. հմմտ. հայերեն ամառն, հին հնդկերեն sámā «կես տարի», ավեստերեն hama «ամառ», հին վերին գերմաներեն sumar «ամառ»։

Գոյական

1. (հին) (գրք․) (նորբ․) տարի ◆ Դա չէր հայոց սիրելի Նավասարդը, հայոց Նոր տարին, որ յուրաքանչյուր ամի՝ աշխարհախումբ բազմությամբ տոնվում էր Աշտիշատի ծաղկազարդ տաճարներում։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

տարի, տարեթիվ, տարի, թվական, թիվ, ժամանակաթիվ (հնց․) (հզվդ․)

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	ամ(ը)	ամեր(ը)
Սեռ.	ամի	ամերի
Տր.	ամի(ն)	ամերի(ն)
Հայց.	ամ(ը)	ամեր(ը)
Բաց.	ամից	ամերից
Գործ.	ամով	ամերով
Ներգ.	ամում	ամերում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ year, twelvemonth, annum գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ yıl, sene իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ έτος, χρόνος շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ год (ru) ‎(god), лето (ru) ‎(leto) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Դերանուն

1. Ագուլիս՝ իմ ◆ Ախչի, ամ գլխիս յլախը ըշտե՞ղ ա։ (Խաթաբալա)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։