բանակ

Հայերեն

«բանակ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Բանակ

• ՄՀԱ՝ [bɑˈnɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•նակ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից, բայց բուն աղբյուրը չի հավաստված։

Գոյական

1. որևէ պետության զինված ուժերի ամբողջություն, զորք ◆ Թող տեսնեմ, որդո՞ւ մոտ եմ գալիս, թե թշնամու, գերի՞ եմ քո բանակում, թե մայր։ (Մուրացան)
2. ցամաքային զինված ուժերը
3. մի քանի կորպուսների ու դիվիզաների միավորում, ռազմական գործողություններ վարելու համար, զորաբանակ ◆ բանակի հրամանատար
4. ընդhանրապես զորք
5. որևէ ընդանուր գործով, կատկանիշով, զբաղմունքով և այլն իրար հետ կապված մեծ բազմություն, քաղաքական խմբակցություն, ուղղություն ◆ ֆրանսիացի գիտնակաների բանակ, ԱՄՆ-ի գործազուրկների բանակ ◆ ազատամիտների բանակ
6. խումբ, բազմություն, երամ, վտակ ◆ Ծառերու երկար շարքը՝ իրենց պոչերուն վրա կանգնած անհամար օձերու բանակ կը պատկերացներ։ (Գրիգոր Զոհրապ)
7. (փխբ․) մարտականորեն աշխատող մարդկային զանգված ◆ Ծփծփում են հիմա հողմավար բանակները մեր բյուր։ Եղիշե Չարենց
8. Վան՝ այգու թմբերը, որի վրա աճում են վազերը

Հոմանիշներ

1. զերք, զորաբանակ, զինուժ զինված ուժեր (որևէ պետության զինված ուժերի ամբողջություն)
2. զորամիավորում (մի քանի դիվիզաների և կորպուսների միավորում)
3. տե՛ս բանակատեղ

Արտահայտություններ

1. բանակ տալ - տե՛ս բանակել
2. բանակ դնել, զարկել - տե՛ս բանակել, զինվորական ճամբար ստեղծել ◆ Եկավ Սասմա դաշտ, բանակ զարկեց ու ծանր նստեց Մսրա թագավոր։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Բանակ էր դրել Կուր գետի աջ ափին։ (Մուրացան)
3. բանակ կանչել - զորահավաք կատարել (հերթական կամ արտահերթ), զինծառայության տանել ◆ Սակայն մեղրամսի մի երկու օր հազիվ էր վայելել, երբ նորից էին կանչել բանակ։ Սերո Խանզադյան
4. բանակ կազմել - զորք հավաքել ◆ Կազմեց բանակ մեծաուժ և մեկնեցին ռազմադաշտ թշնամու դեմ խուժադուժ։ (Ավետիք Իսահակյան)

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ army, armed forces գերմաներեն՝ Armee դանիերեն՝ hær թուրքերեն՝ ordu իսպաներեն՝ ejército իտալերեն՝ esercito հոլանդերեն՝ leger հունարեն՝ στρατός շվեդերեն՝ armén պորտուգալերեն՝ exército ռուսերեն՝ войско (ru) ‎(vojsko), армия (ru) ‎(armija) վրացերեն՝ exèrcit ֆրանսերեն՝ armée

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
• Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։