ինքնահաճ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑˈhɑt͡ʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ինք•նա•հաճ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Ածական
- իր կամքը` ցանկություններն անպայման իրագործելու ձգտող, քմահաճ ◆ Ոչ մեկը Պարսկաստանի ինքնահաճ կամայականությունը չունի։ (Րաֆֆի)
- (նորբ․) ինքն իրեն հավանող, ինքնահավան, ինքնագոհ ◆ Ինքնահաճ խելքս գտնում է գաղտուկ հաճախ սփոփանք։ Անդրանիկ Ծառուկյան
- կամայական, կամայականությամբ կատարված ◆ Միթե նրանց իրավունք է տրված ինքնահաճ կերպով ազգային գործերի մեջ մտնել։ (Րաֆֆի)
- առանց հարկ եղած հանձնարարությունը՝ իրավունքը և այլն ստացած լինելու, ինքնագլուխ◆ Նրա մեջ բնակվում է այնն լեգենդային ոգիներից մեկը, որ ինքնահաճ համառությամբ չէ ներում ոչինչ նորոգություն։ (Րաֆֆի)
- իր ցանկացածի՝ հաճույքի համաձայն եղած, իր սրտովը եղած
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։