ինքնահաճ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑˈhɑt͡ʃ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•հաճ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. իր կամքը` ցանկություններն անպայման իրագործելու ձգտող, քմահաճ ◆ Ոչ մեկը Պարսկաստանի ինքնահաճ կամայականությունը չունի։ (Րաֆֆի)
  2. (նորբ․) ինքն իրեն հավանող, ինքնահավան, ինքնագոհ ◆ Ինքնահաճ խելքս գտնում է գաղտուկ հաճախ սփոփանք։ Անդրանիկ Ծառուկյան
  3. կամայական, կամայականությամբ կատարված ◆ Միթե նրանց իրավունք է տրված ինքնահաճ կերպով ազգային գործերի մեջ մտնել։ (Րաֆֆի)
  4. առանց հարկ եղած հանձնարարությունը՝ իրավունքը և այլն ստացած լինելու, ինքնագլուխ◆ Նրա մեջ բնակվում է այնն լեգենդային ոգիներից մեկը, որ ինքնահաճ համառությամբ չէ ներում ոչինչ նորոգություն։ (Րաֆֆի)
  5. իր ցանկացածի՝ հաճույքի համաձայն եղած, իր սրտովը եղած

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս քմահաճ, կամակոր
  2. տե՛ս մեծամիտ, պարծենկոտ
  3. տե՛ս հոժարակամ
  4. տե՛ս ինքնագլուխ, կամայական

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։