ոտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɔt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ոտ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Բնիկ հնդեվրոպական՝ *pod-m-` *pod-/pəd- «ոտք» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն pad, ավեստերեն paθ-, հունարեն πούς, սեռական հոլովաձև՝ ποδος, գոթերեն fōtus, խեթերեն pata- «ոտք»։
Գոյական
- մարդկանց և թռչունների երկու ստորին վերջավորություններից և կենդանիների չորս վրջավորություններից յուրաքանչյուրը
- ոտքի թաթը
- սրունք, ոտքի մի մասը, ծնկներից միչև թաթը ◆ Չարխաքաշ ոտքեր ունես
- կահույքի, սարածների, մեքենայի և այլնի ներքին հենարաններից յուրաքանչյուրը
- ծաղկի, սունկի և այլնի ցողունը (փխբ․)
- փայտե հարմարանք, որով կարգավորում են ջրաղացի դոխից քարի անցքը թափվող հացահատիկի հոսքը, ալյուրը գերմակ կամ խոշոր դարձնելու համար
- հրաղենի շնիկ, հրահան
- սանդուղքի աստիճան, մատ
- քայլ, քայլափոխ
- քայլվածքի արագություն
- մի քայլաչափ տարածություն
- նվագ, հեղ, մի անգամ գնալ գալը
- մեկ ոտքի երկարությունը որպես չափի միավոր, ոտնաչափ
- չափական տողի որոշակի քանակությամբ վանկերից կազմվածկրկնվող ռիթմիկ միավոր (տղչփ.)
- ստորոտ, որևէ բանի ներքևի, ստորոտին, ցածին մասը
- պառկած մարդու (քնածի, հիվանդի, ննջեցյալի) ոտքերի կողմը
- մահճակալի, թախտի և այլնի այն մասը, որտեղ ոտքերն են լինում, ոտնակողմ
- կարի մեքենայի լեզվակը, որը կարելիս իջեցվում է կտուցի վրա
- խոշոր ու մանր եղջերավոր մորթված անասունների ոտքերը, խաշի համար, ինչպես և, եփված խաշը
- ոտնաման, կոշիկ (գվռ.)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ոտ (կզմխս․), աք, աթուր (մարդկանց և կենդանիների ստորին վերջույթներից յուրաքանչյուրը) (հնց․),
- տե՛ս ոտնաթաթ
- տե՛ս սրունք
- տե՛ս հրահան, ձգան, շնիկ
- տե՛ս սանդղամատ
- տե՛ս քայլ, քայլափող
- տե՛ս ոտքաչափ
- տե՛ս քայլաչափ
- հեղ, նվազ (մի անգամ գնալ-գալը)
- տե՛ս երթևեկ
- վանկ (չափական տողի որոշակի քանակությամբ վանկերից կազմվածկրկնվող ռիթմիկ միավոր)
- տե՛ս սպորտ
- տե՛ս ոտնահետք, հետք
- տե՛ս բազրոտն
- ոտնաման, ոտաման, ոտաց աման
- սարմուճակ
- ճտքակոշիկ, ոտնաման
- տե՛ս ջաղացի ոտ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։