պետություն

Հայերեն

«պետություն» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

• ՄՀԱ՝ [pɛtutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ պետութիւն

վանկեր՝ պե•տութ•յուն 

Գոյական

1. երկրի տիրող դասակարգի (դասակարգերի) քաղաքական կազմակերպությունը՝ համապատասխան մարմիններով ու հաստատություններով, որի նպատակն է պաշտպանել գոյություն ունեցող կարգերը և ճնշել ուրիշ դասակարգերի դիմադրությունն ու պայքարը
2. այդպիսի կազմակերպություն ունեցող երկիր, տերություն
3. պետական կառավարման մարմինների ամբողջությունը
4. (փխբ․) տիրապետություն, իշխանություն, որևէ բանի բացարձակ գերակշռություն՝ գերիշխանություն ◆ Վայող քարերի դաժան պետություն՝ Հայաստան աշխարհ։ (Գևորգ Էմին)
5. (փխբ․) որևէ մարդու կամ մարդկանց որևէ խմբի բացարձակ տնօրինության ենթակա բնագավառ՝ վայր և այլն ◆ Այդտեղ, կարելի է ասել, հովիվների բացարձակ պետությունն է։
6. պետ լինելը, պետի աստիճանը՝ դիրքը
7. պետի վարքագիծ՝ վարվելակերպ՝ գործելակերպ
8. (միգ․) քաղաքական միավոր, որը սահմանված տարածքի նկատմամբ ունի օրինական իրավազորություն և իրականացնում է արդյունավետ հսկողություն, ինչպես նաև ունի մշտական բնակչության համար կոլեկտիվ որոշումներ կայացնելու իրավասություն, իրավաչափ ուժ կիրառելու մենաշնորհ և միջազգայնորեն ճանաչված կառավարություն, որը փոխգործակցում է կամ օժտված է փոխգործակցելու կարողությամբ՝ այլ միավորների հետ պաշտոնական հարաբերություններում
9. տե՛ս նաև ինքնիշխանություն, միջազգային իրավունքի սուբյեկտ
10. (պաշտանվ․) քաղաքականորեն կազմակերպված հասարակություն, որն ունի իշխանության հաստատությունների, իրավական նորմերի ու տնտեսական կապերի համակարգ, ինչպես նաև ինքնիշխանական տարածք

Հոմանիշներ

1. տերություն, երկիր
2. կառավարություն
3. տե՛ս պետականություն
4. տե՛ս թագավորություն
5. տե՛ս իշխանություն

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
հանրապետություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ state գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ государство (ru) ‎(gosudarstvo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
• Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։
• Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։