Հայերեն

«սովոր» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սովոր

վանկեր՝ սո•վոր

Ստուգաբանություն

Ծագումն անհայտ է։

որևէ բանի վարժված՝ ընտելացած՝ սովորած ◆ Այ սարի սովոր աղջիկ։ Հովհաննես Թումանյան
վարժ, որոշակի վարժության հմտացած ◆ Մինասյանը սովոր ձեռքով տեղափոխում էր իր և Աշխենի իրեղենները։ (Նար-Դոս)
հայտնի, ծանոթ ◆ Լսվեց սովոր ոտնաձայնը։
մեկի՝ մի բանի համար սովորական դարձած, սովորական բնույթ կրող ◆ Այդ ապարանքը սովոր էր ամբողջ գիշերը վառված լինել։ (Րաֆֆի)
սովորություն դարձրած՝ սովորություն ունեցող ◆ Ես սովոր չեմ մարդկանց առաջ գլուխ խոնարհել։

Բաղադրյալ բառեր
սովորաբար սովորական սովորականություն սովորամոլ սովորամոլություն սովորապես սովորել սովորեցնել սովորեցվել սովորեցում սովորող սովորովի սովորվել սովորցնել սովորութական սովորութականություն սովորութամոլ սովորութամոլություն սովորութային սովորություն սովորութք սովորում սովորույթ սովորույթային սովորույթք սովորք սովտնտեսություն սովրել սովրեցնել խավարասովոր ընդդիմասովոր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ привычный (ru) ‎(privyčnyj), обычный (ru) ‎(obyčnyj), привыкший (ru) ‎(privykšij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։