Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վե•րաց•նել

Ստուգաբանություն

վերջ տալ, գոյություն ունենալուց դադարեցնել ◆ Վերացնել թերությունները՝ հափշտակումները։
լուծարել, լուծարքի ենթարկել ◆ Վերացնել մասնավոր սեփականությունը՝ մասնավոր ձեռնարկությունները
տապալել, կործանել, խորտակել ◆ Հեղափոխությունը վերացրեց հին կարգերը։
(փխբ․) մեջտեղից վերցնել, սպանել, ոչնչացնել ◆ Այդ հրամանի իմաստն այն էր, որ, Ժիրոյին էլ հարկավոր է վերացնել այնպես ինչպես և Վեյգանին։ (Ա. Պոլտորակ)
(հզվդ․) վերացարկել
(պշտն․) փոփոխել, փոխել, չեղյալ համարել՝ հայտարարել ◆ Վճիռը՝ կարգադրությունը վերացնել:
(փխբ․) վանել, ցրել, փարատել ◆ Հոգսը՝ կասկածները վերացնել:
(փխբ․) հեռացնել, հանել (գործից, պաշտոնից և այլնից) ◆ Նրան վերացնես՝ մի ուրիշը կգա։ (Նաիրի Զարյան)
(փխբ․) բարձրացնել, վեհացնել ◆ Վեհացնում է ու վերացնում իմ հոգին տիեզերքի խոր մեղեդին ու մրմունջը ամենուր Հովհաննես Թումանյան

ոչնչացնել, ջնջել, բնաջնջել (փխբ․), բառնալ (հին), բնաջինջ անել, արմատախիլ անել, վերջ տալ, իզոթոզը կորցնել (գվռ․)
լուծարել, խափանել
տե՛ս տապալել
փոփոխել, փոխել
տե՛ս վանել, ցրել, փարատել
տե՛ս հեռացնել
տե՛ս սպանել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ eliminate, remove, abolish, cancel, eradicate, abrogate գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ пересевать (ru) ‎(peresevatʹ), пересеять (ru) ‎(peresejatʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։