փայլակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɑjˈlɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ փայ•լակ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- երկնակամարում գիշերը կամ երեկոյան առանց որոտի վայրկենական լուսային բռնկում, հեռավոր ամպրոպի` կայծակի արտափայլը, ծովյան ◆ Ամպամած գիշերվան գրկում / Փայլակն էլ շողում և ցոլանում է խաղաղ ջրերի խորին հատակում: Հովհաննես Թումանյան ◆ Ապա քամին քիչ-քիչ դադարեց, փայլակն սկսավ շողալ մերթ ընդ մերթ և որոտը լսվում էր երկնքում ավելի խուլ: (Մուրացան)
- տե՜ս կայծակ ◆ Նա իր մեջ դեռ կրում է բնազդներն այն հին մարդի... որը վախենում էր փայլակից ու որոտից: (Մուրացան) ◆ Հեղեղի ընթացքում փայլատակում էր փայլակը լսվում էր խուլ որոտ, մի վայրկյան չքանում էր խավարը: (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․) փայլ, կայծ, կայծկլտուք ◆ Անմիջապես օձիկ-օձիկ փայլակներ շողացին աչքերուս առջև: Առանձար
- (փխբ․) պոռթկում, ավյուն, բռնկում ◆ Մերթ ալ քաջության փայլակ մը շքեղ / Կանցնի հոգիես: (Վահան Թեքեյան)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- շանթ, կայծակ
- փայլ, կայծ, կայծկլտուք
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]| Թարգմանություններ | |