մռութ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mrutʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ մ•(ը)•ռութ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *mu- բնաձայնական արմատից, որից հին իսլանդերեն mūli «երախ», լիտվերեն mūte «երախ», հայերեն մռուտ։
Գոյական
- քիթ-բերան, դունչ (կենդանիների)
- (անարգ․) (մտերմ․) մարդու քիթ ու բերանը
- (անարգ․) (մտերմ․) երես, դեմք
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- քիթ-բերան (ժղ․), դունչ
- քիթ-բերան (ժղ․), ռեխ (գվռ․)
- տե՛ս դեմք
- ոստ, ողեշ, շառվիղ, շիվ, ընդյուղ, (դալար) շյուղ, շիղ, ճյուղ, մորճ, ճյուղք (ժղ․) (ծառի կամ թփի)
- մոլ, կնճակ, կողր (բնին բուսած)
- կրկուտ (չոր, մանր)
- ստեղն, թև (ջահի)
- գեհ, բեր (ոչխարի հոտի մի մաս)
- տե՛ս վտակ
- տե՛ս հյուսակ
- ասպարեզ, բնագավառ, մարզ, ոլորտ, գիտաճյուղ, առարկա, դասընթաց
- տե՛ս տոհմագիծ, զարմ
- տե՛ս մասնաճյուղ
- բաժանմունք
- ջոկ (ռազմ․)
- դասարան, խումբ
- բաժին, հատված
- բաժին
- հատված, բաժանմունք
- մաս հասանելիք (հասնելիք), բագ (հնց․)
- հանգանակ, ռափակ (ծախսի)
- օրաբաժին, օրապարեն
- կերակուր, ճաշ
- ճաշաբաժին, կերակրաբաժին
- տե՛ս բարբառախումբ կերպարանք
- տե՝ս շրթունք
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- մոռութ անել - նեղանալ, դժգոհել
- մռութը կախել՝ կիտել - տխրել, երեսը թթվեցել
- մռութները հավաքել - տխրել, երեսը թթվեցել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։