խայտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑjt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խայտ
վանկեր՝ խայտ
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Բնիկ հնդեվրոպական՝ *khaid-` *(s)kāid/t- «լուսավոր, պայծառ» արմատից, որտեղից նաև՝ խայծ։
Գոյական
- (մսնգ․) ներկանյութի ոչ լրիվ լուծվելու պատճառով առաջացած թերություն փոքր գունավոր կետերի կամ հետքերի տեսքով
- կենդանիների մաշկի վրա գոյացած բնական բիծ, պուտ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- բիծ, խայտ, նշան, նիշ, պիսակ, պիսակուց, խայտուց, խայծ, խայտոց
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Լ․ Մուղնեցյան, Մասնագիտական տերմինների բացատրական բառարան, Գյումրի, «Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարանի տպագրություն», 2007 — 268 էջ։