Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ շը•պ(ը)ր•տել

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ուժգնորեն դեն նետել՝ ձգել, նետել, գցել
ետ մղել, հեռու վանել, իր գրաված տեղից հեռացնել՝ նահանջել տալ ◆ Համառ մարտերից հետո մեր զորքերը թշնամուն շպրտեցին գետի մյուս ափը։
արտավիժել, ժայթքել, դուրս նետել ◆ Գազային այդ զանգվածները իրենց միջից դուրս են շպրտում աստային գոյացության նախանյութեր։
(փխբ․) արհամարանքով նետել՝ ասել, անփութորեն ասել

Բաղադրյալ բառեր
շպրտվել

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ бросать (ru) ‎(brosatʹ), бросить (ru) ‎(brositʹ), швырять (ru) ‎(švyrjatʹ), швырнуть (ru) ‎(švyrnutʹ), кидать (ru) ‎(kidatʹ), кинуть (ru) ‎(kinutʹ), запускать (ru) ‎(zapuskatʹ), запустить (ru) ‎(zapustitʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։