Բնիկ հնդեվրոպական՝ *psn- կամ *psin-՝ *f(o)steno- (*sten-, *speno-) հիմքից. հմմտ. հայերեն սնանիլ, ստին։
Գոյական
երեխան՝ մանուկը իր սնուցողի և խնամողի համար (ոչ ծնողների) ◆ Դայակը հոգով կապված Էր իր սանի հետ։
որևէ ուսումնական հաստատության սովորող կամ շրջանավարտ (աշակերտ, ուսանող), որևէ ուսումնական հաստատությունում իր կրթությունն ստացած (ստացող) անձը՝ այդ հաստատության համար ◆ Հրաչյա Աճառայանի անվան միջնակարգ դպրոցի սաների հավաքույթ։◆ Համալսարանի սան:
(փխբ․) մարդը՝ քաղաքացին՝ գործիչը ևն այն կազմակերպության՝ կոլեկտիվի՝ հասարակական միջավայրի ևն նկատմամբ, որի մեջ նա դաստիարակվել՝ կոփվել է ◆ Կազմակերպությունը հետևում է իր սաների գործունեությանը։
գիտնականի՝ ուսուցչի դաստիարակած աշակերտ ◆ Նա միշտ պարծանքով շեշտում Էր, որ ինքը Մանուկ Աբեղյանի սանն է եղել։
(փխբ․) երեխան կնքահոր (քավորի) և սանամոր (կնքամոր) համար
(փխբ․) հոգեզավակ, հոգեորդի, որդեգիր
(փխբ․) որդի, զավակ ◆ Մենք բոլորս եղբայրներ ենք, մի մոր հարազատ սաներ:(Ակսել Բակունց)
(փխբ․) մեկի կողմից խնամված՝ վարժեցված և հատուկ սիրո առարկա դարձած կենդանի {լռուրենսը… սկսում էր պատմել… իր արշավաձիերի մասին։ ◆ Նա հիանալի գիտեր իր ամեն մի սանին և, հավանորեն, ընդհանրապես գիտեր իր գործը։(Ալեքսանդր Պուշկին)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
